Het concurrerend waardekader

Eerste dimensie
 plaatst flexibiliteit en vrijheid tegenover stabiliteit en beheersing
 cultuur die hoog scoort op flexibiliteit
- men springt soepel om met voorschriften
-mensen kunnen veel initiatief nemen
-creativiteit en innovatie wordt sterk gewaardeerd
-iedereen participeert
 cultuur die hoog scoort op stabiliteit en beheersing
- alles is goed onder controle
-processen verlopen doelgericht
-er wordt niet geïmproviseerd

Tweede dimensie
 plaatst interne focus tegenover externe focus
 interne focus
- kijkt vooral naar binnen
 externe focus
- kijkt naar markten, groeimogelijkheden, nieuwe technologieën

4 kwadranten

• Personeelscultuur
   individu staat centraal
   onderscheid tussen leden en niet-leden is scherp
   minimum aan procedures, structuren, hiërarchie, voorschriften
   men spreekt liever over partnerships
  vakmanschap is belangrijk en enige bron van macht die wordt erkend
  omgangsvormen van leden zijn informeel, met niet-leden formeel
   kansen op persoonlijke ontwikkeling zeer belangrijk
   Clancultuur waar de nadruk ligt op samenwerking en interne communicatie, op overleg en betrokkenheid van iedereen
• Taakcultuur
  gericht op het elkaar krijgen van externe taken
   rationaliteit is extern gericht
  doelgerichte cultuur
  gerichte marktcultuur
   tolerantie voor onzekerheid is laag
   men houdt van duidelijke gefundeerde beslissingen
   krachtige chef is nodig
   er is marktcultuur waar de nadruk ligt op concurrenten, op marktaandelen, op klanten binnenhalen en behouden
• Rolcultuur
   in stand houden en perfectioneren van het systeem zeer belangrijk
   lage tolerantie voor onzekerheid(respect voor de regels, conservatie ingesteldheid, voorzichtigheid)
   hoge tolerantie voor machtsafstand
  veel respect voor hiërarchisch overste
   communicatie is formeel
• Aanpassingscultuur
  aanpassingsvermogen staat centraal
   tolerantie voor onzekerheid is hoog
   veiligheid en zekerheid worden als onbelangrijk beschouwd
   grote machtsafstand is een bedreiging voor het aanpassingsvermogen
   er is een adhocratiecultuur waar de nadruk ligt op creatief zijn, zich voortdurend aanpassen, innovatie, meegaan met allernieuwste tendensen