De filosofische problematiek tijdens de Middeleeuwen ( 500 – 1500 )
Geloof en rede
Het Christendom verspreidde zich in Europa door keizer Constantijn die het Christendom een staatsgodsdienst maakte. Vanaf de 4de eeuw kon de Kerk zich intellectueel verstreken en werd het een grote geestelijke macht.
- Theologie <-> filosofie = verhouding tussen geloof en rede
- Middeleeuwse denkers waren diep gelovig
- Op zoek naar filosofische denkkaders om Bijbel te verhelderen en rationeel uit te leggen -> via neoplatonisme
- Filosofie krijgt dienende taak en staat in functie van de theologie
- Scholastiek = hoogtepunt van de Christelijke middeleeuwse filosofie
= filosofie probeert aan te tonen dat geloofswaardigheden uit de godsdienst ook waarheden van rede zijn - Invloeden op het middeleeuws denken
1. Het neoplatonisme
- PLOTINUS : belangrijkste vertegenwoordiger van het neoplatonisme
- Werd bekend in Arabische en Joodse centra tijdens de middeleeuwen en
vind later ook zijn weg binnen het christendom - AUGUSTINUS : kerkvader in Noord-Afrika ; gebruikt ideeën van neoplatonisme
om geloofsovertuiging te verwoorden - Dualistische metafysica
- Lichaam is minderwaardig en staat in dienst van de verheven ziel ( Plato )
- Zeer gedreven op god ( illuminatieleer )
2. Het artistolisme
- De kennis van Aristoteles was slechts weinig gekend en werd door Joodse en Arabische
filosofen aangevuld. - Nieuwe kennis zorgt voor schok binnen het Christendom -> lectuur van
- Aristoteles werd verboden
- Thomas van Aquino
- 1 van de meest geniale denkers
- Werkt compromis uit ( Summa Theologica )
- Synthese rond : platonisme, aristotelisme, hellinsme, heidendom, … =
- Vond zijn inspiratie bij Aristoteles
- Duidelijke grens tussen geloof en rede
“Filosofie zal godsdienst verduidelijken en zal er nooit mee in tegenspraak zijn” - Dualistische mensenopvatting word doorbroken
