HET DUALISME VAN DESCARTES

De cartesiaanse antropologie is dualistisch.
Ze bekijkt de mens als lichaam, die als machine dient, met een ziel erin.
ze bestaat dus uit 2 substanties die van nature niets gemeen hebben.
Bij Platoons dualisme => ook een scheiding lichaam-ziel waarbij de ziel zou het lichaam sturen. Ziel is wagenmenner die lichaam (de paarden) aanstuurt.
Maar hoe kan men dan gevoelens als pijn, honger, dorst,… begrijpen?
=> Er is een nauwere eenheid tussen ziel en lichaam bij Descartes dan dat de ziel gewoon het lichaam zou sturen. Hoe de samenwerking tussen ziel en lichaam kan begrijpen ziet Descartes niet onmiddellijk in.
!Het dualisme steunt niet op het misprijzen van het lichamelijke zoals men bij Plato bijvoorbeeld aantreft!
Opmerking: Men is de voetnoten van Descartes over het dualisme snel vergeten en in de moderne westerste cultuur overal dualismen gaan invoeren!
Natuur – Cultuur, Materie – Geest, Object – Subject,…
Dit was voor Descartes slechts een methodisch devies, geen werkelijkheid.
Door scheiding tussen mens en het andere
objectieve wetenschap + technologische vooruitgang mogelijk!
natuur wordt geïnstrumentaliseerd