Het handelen en spreken

De activiteit waarin het leven in zijn niet-biologische betekenis manifesteert.

1. Handelen en de wereld van de human affairs Handelen en spreken is de enige basisactiviteit die zich rechtstreeks tussen de mensen afspeelt.

De sfeer van het gemeenschapsleven vormt een tweede wereld die als een web van intermenselijke relaties over de dingen heen gesponnen ligt.

2. Pluraliteit, nataliteit en het ‘wie’

Pluraliteit: een veelheid van unieke wezens die zich tonen met een eigen, niet verwisselbare identiteit. We kunnen drie lagen onderscheiden:

• 1ste laag: Alteriteit is eigen aan al wat is en maakt dat wij slechts kunnen definiëren door te onderscheiden.
• 2de laag: Zelfvertoon is een spontane activiteit; levende wezend beantwoorden hun eigen zichtbaarheid aan de drang tot zelfvertoon.
• 3de laag: Zelfpresentatie is een weloverwogen keuze. Het is een typisch menselijk vermogen met tussenkomst van mentale activiteiten. Het verondersteld de aanwezigheid van reflexiviteit en zelfbewustzijn.

Nataliteit: we voegen ons in de wereld in, dit is als een tweede geboorte. We willen ons als uniek wezen invoegen in de wereld en hierbij aan anderen verschijnen. Deze behoefte ontspringt aan onze geboorte en wordt niet bepaald door biologische behoeften en verlangens.

Handelen en spreken wordt meestal in 1 adem genoemd, maar beide deelactiviteiten kunnen onderscheiden worden. Binnen het handelen onderscheid maken tussen de daad- en de spreekzijde.

Daadzijde hangt samen met de conditie van de nataliteit (handelen als beginnen), de spreekzijde hangt samen met de conditie van de pluraliteit (het tussen de mensen zijn). Maar het handelen en spreken is onverbrekelijk samenhorig. Ofwel begeleid het spreken het handelen ( ik zeg wat ik ga doen en doe dit dan ook.) ofwel bestaat het handelen uit niets anders dan spreken.

‘Het wie’: wat in elke daad primair beoogt wordt door de dader is de onthulling van zijn eigen beeld . tijdens het handelen laat je altijd wel eens blijken wie je bent. Het wordt niet met opzet getoond. Daarom vraagt het handelen moed, de moed namelijk om een sprong in de wereld te wagen zonder de uitkomst ervan te weten.

3. De broosheid van de menselijke zaken

Het handelen produceert niets tastbaars. Woorden en daden zijn vluchtige entiteiten in de wereld. Zonder herinnering vallen woorden en daden ten prooi aan vergetelijkheid.

Langs de andere kant moet je stellen dat handelen wel degelijk productief is, het sticht voortdurend relaties en brengt gebeurtenissen tot stand. Het produceert verhalen. Wie handelt weet nooit wat de uitkomst zal zijn.

4. Beloven en vergeven

We kunnen nooit ongedaan maken wat we gedaan hebben, ook al weten we niet wat we doen als we handelen. De enige remedies zijn beloven en vergeven. Beloven komt tegemoet aan het chaotische en de beangstigende onzekerheid van de toekomst (de onvoorspelbaarheid)

Het vergeven aan de eindeloze en niet ongedaan te maken nawerking van een handeling uit het verleden. (de onomkeerbaarheid)