Paradoxen uit onze tijd
1) De intelligentieparadox: “Intelligentie gaat waar ze reeds is” Vb. Braindrain uit de VS
2) De werkparadox: “Waar de enen werk en geld hebben maar geen tijd meer, hebben de anderen veel tijd, maar geen werk meer.”
- We kopen tijd: - bonus opgeven voor extra verlof
- Kant-en-klare maaltijden kopen enz...
- Veel werk en geld maar geen tijd => ook geen tijd om uit te geven => nog meer geld, enz... EN OMGEKEERD!!
3) De productiviteitsparadox: “Meer en betere werkprestaties van minder mensen.”
(-1/2 x 2 x 3 = P)
- Helft van de mensen, 2x zo hard laten werken = 3 maar zo veel verdienen.
- Hoe ver kan je hierin gaan? Wat is nodig om de onderneming gezond te houden? => ook nog wat reserve om eventuele schokken op te vangen.
4) De tijdsparadox: “Sommigen spenderen geld om tijd te winnen, anderen spenderen tijd om geld te winnen.” Tijd en geld worden afgewogen op verschillende levensperiodes.
- Voorbeeld: brugpensioen, niet meer zo lang werken.
5) De rijkere-klasse-paradox: “Het rijkere Westen reproduceert zichzelf veel minder talrijk dan de minder kapitaalkrachtige werelddelen.”
6) De organisatieparadox: “Globaal en lokaal zijn terzelfdertijd, groot en klein, gecentraliseerd en gedecentraliseerd.”
7) De leeftijdsparadox: (!) “Elke generatie beschouwt zichzelf als duidelijk verschillend van de voorgaande, maar plant de toekomst alsof de volgende generatie dezelfde zal zijn.”
- We plannen de toekomst in het verlengde van het verleden. Voorbeeld: Agfa-Gevaert: vrouwen moechten er enkel ongehuwd werken, pas in 1975 afgevoerd.
8) De paradox van het individu: “Aan de ene kant de nodd om ‘zichzelf te zijn en te worden’, aan de andere kant de vraag: ‘Wie vertegenwoordig je?’”
9) De paradox van gerechtigheid: “De Westerse wereld (kapitalisme) is fundamenteel gebaseerd op het principe van ‘ongelijkheid’ (sommigen kunnen het beter doen dan anderen), maar dit zal enkel aanvaardbaar zijn op lange termijn in een democratie waarin iedereen ‘dezelfde kansen’ heeft om die ‘ongelijkheid’ na te streven.”
