Vormen van deugdethiek
Stamt dus al vanuit de tijd van Aristoteles, er zijn veel parallellen te vinden.
De kardinale deugden (plato)
Moed, maat, rechtvaardigheid en verstandigheid.
Elke denkbare deugd vraagt dat je de vier scharnierdeugden toepast, lichamelijkheid (matigheid), psychische gesteldheid (moed), vermogen om te denken en leiding te kunnen geven (verstandigheid). Rechtvaardigheid is hierbij de hoogste deugd omdat deze de andere onderdelen een juiste plaats geeft. Vb. Vriendelijkheid – vraagt moed, maat, rechtvaardigheid en verstandigheid
De theologale of Goddelijke deugden (Augustinus, Van Aquino)
Hierin ontdekt hij de wil (anders dan het denken) die verklaart waarom mensen inzien dat ze iets moeten doen en het toch niet doen, of andersom, weten dat ze fout doen en niet ophouden.
Enkel God kan de wil van een mens sturen. Er zijn 3 theologale deugden:
Geloof, liefde en hoop.
Dit zijn zaken die je gegeven worden, ze zijn perfecties van onze wil. Je kan geen liefde opbrengen voor iets dat je afschuwelijk vindt. Ze komen dus vanzelf.
Professionele deugden (Leijssen)
Authenticiteit, respect, verantwoordelijkheid en deskundigheid
Herwaardering van de morele kwaliteiten die bepalend zijn voor ethisch handelen.
- Integriteit (authenticiteit): oprechte en betrouwbare communicatie (eerst voldoende zelfkennis hebben)
- respect: aandacht hebben voor intrensieke waarden van anderen
- verantwoordelijkheid: door een asymmetrische relatie, waar de ene afhankelijk is van de ander.
- deskundigheid: goed gebruik kunnen maken van zelfonthulling, feedback, respect,…
