Wetenschap heeft twee begrenzing wat betreft innerlijke ervaringen:

1) Zoektocht naar causale verbanden; mentale staten zijn niet te observeren, neiging tot cirkelberedeneringen, geest en lichaam probleem

2) Het gebruik van de experimenten; controle en objectiviteit (in gedrag) kunnen niet altijd gehandhaafd worden, wanneer mensen weten dat ze mee doen aan een experiment.

Demand characteristics: openlijke en verborgen dingen aanwezig in een experiment die beïnvloeden hoe een participant zich gedraagt.

Probleem met innerlijke ervaring blijft. Toch willen wetenschappers niet af van hun geliefde experimenten, want dat is zo lekker makkelijk, met causale verbanden werken! Dit leidde toch weer tot moeilijkheden. (Gedrag observeren is toch lastig ja)

Voorbeelden van hoe theorieën ontwikkelt zouden moeten worden:

1) Chaos theory: Een tak in de toegepaste wiskunde die dealt met niet-lineaire functies bij het modelleren van situaties (het weer, stock markets); niet voorspelbaar door de hele kleine veranderingen die radicale veranderingen tot gevolg kunnen hebben + complex; grote aantallen van variabelen.

2) Systems theory: een theoretische raamwerk ontwikkelt voor het begrijpen van fenomenen waarbij de eigenschappen van het geheel anders zijn dan de eigenschappen van de onderdelen. Het funtioneren van het systeem wordt beheerst door twee basis processen; negative feedback (handhaven stabiliteit) en positive feedback (versterken van verstroring, met als gevolg een verandering in funtioneren)

bijv: zie pagina 468 bovenaan!

-> En wat leren we hier nou van: Gedrag is moeilijk te voorspellen

’30 tot ’60: meest populair waren behaviorisme en psychodynamisch

Later kan een shift worden gezien van behaviorisme naar cognitivisme (nieuwe technieken en resultaten)

Psychodynamische afgang en biologische opkomst zijn niet makkelijk te verklaren. (Ontwikkeling van medicijnen etc)

-> Er is nooit een dominant paradigma geweest binnen de psychologie. (Er wordt gedeald met gedrag én ervaring)