Algemeen welbehagen zonder begrip

Uit belangeloosheid volgt algemeenheid, maar hoe kan ! ! ! ! ! ! een subjectief oordeel de pretentie hebben algemeen te zijn? Volgens Kant zijn er twee smaakoordelen: zuivere en natuurlijke. Bij natuurlijke zegt men ‘dit smaakt lekker’ waarbij men de persoonlijke gewaarwording toegeeft.

Bij zuivere zegt men ‘dit is schoon, waarbij men algemene instemming verwacht.

Er bestaat dus een subjectief gevoelde algemeenheid en dit omdat het op een vreemde manier aanleunt bij het verstand.

Het is de samenwerking tussen verbeelding en verstand waarvan genoten wordt bij een schoon object, het is een formeel genot. Het is nu net die eenstemmigheid van verbeelding en verstand die de constitutie van kennis vormt en dus heeft ook het esthetische smaakoordeel met verstand te maken.

De schoonheid wordt ervaren als een gunst omdat desnoods alles te begrijpen valt, behalve de mogelijkheid van het begrijpen zelf.