Waarom is er zo'n een stigma in de richting van geestelijke ziekte in het algemeen en in de richting van angst in het bijzonder?

Mensen die lijden aan angst zijn vaak bang dat ze zullen worden gestigmatiseerd, zoals velen met een breed scala van mentale ervaringen doen. Patiënten vaak het gevoel dat ze zwak zijn omdat ze niet beter in staat om hun angst te beheren, alsof ze bewuste controle over hun angst op die overweldigende tijden. Ze kunnen ook bang dat ze alleen zijn, en dat als iemand wist hoe ondraaglijk, leeg, behoeftige, paniekerig, bang, of defecte zij voelden, zouden zij nog meer geïsoleerd voelen. Sommige patiënten vrezen een nog meer bedreigende situatie-ballingschap van hun families voor de toelating ze last hebben van angst, het bekennen van wat gezien in hun familie-systeem als beschamend of tot een verlies van zelfbeheersing met het begin van hun symptomen. Misschien vrezen ze dat ze gek worden en zal angst, misschien lijden dan vanuit een meer ingrijpende stoornis die, bijvoorbeeld, een familielid al heeft. Mensen schamen van de aard van onze nood en angst afwijzing door geliefden. Deze gevoelens, samen genomen, leiden ons naar onze symptomen geheim te houden en, algemeen, de behandeling tegen elke prijs vermijden. De tragedie van deze aanpak ligt in distantiëren onszelf, niet alleen vanuit de helende aspecten van omgaan met anderen, maar van standaard effectieve behandelingsvormen die vandaag beschikbaar zijn.

Als we alleen maar wisten op de voorkant hoe universele gevoelens van angst kan zijn en hoe iedereen eerlijk met zichzelf kent deze interne toestanden tot op zekere hoogte, kunnen we grote opluchting voelen. Omhelzen behandeling van angst kan mensen in staat stellen om meer integriteit in zichzelf voelen. Het kan ook stimuleren het herstellen van de diepe kloven familie of de overgang van een disfunctioneel gezin systeem op een veilige manier te vergemakkelijken. Symptomatische angst symboliseert moeilijkheid van de geest het beheer van een bepaalde, individuele mentale strijd-een probleem begrepen via bevoegde behandeling. Iedereen die jou zou stigmatiseren voor uw problemen misschien ongemakkelijk met zijn eigen behandeling van een bepaald aspect van uw strijd.

Reacties Rick's :
Ik zou eerlijk moeten zeggen dat ik niet gestigmatiseerd door anderen bijna net zo veel als ik mezelf heb gestigmatiseerd . Dit wil niet zeggen dat die van ons gediagnosticeerd met een psychische aandoening vrij zijn van de aard van de vooroordelen en misverstanden in de samenleving die andere groepen hebben moeten overwinnen. We zijn niet . Het is gewoon dat zelf- stigmatisering het moeilijkst te overwinnen kan zijn omdat het gaat om zo veel soorten emoties . Ik weet zeker dat ik niet alleen in het hebben van gevoelens van schaamte , waardeloosheid , ontoereikendheid , en spijt , allen gerelateerd ten minste gedeeltelijk aan OCD . Niet verrassend , op basis van wat dit deel van het boek zegt , houden van mijn symptomen geheim en het isoleren van anderen hebben een groot deel van mijn leven als gevolg van de ziekte geweest , maar niemand heeft ooit verteld me dat ik moet isoleren of te houden geheimen. Dit is de stigmatisering die ik op mij heb opgelegd . Dan weer , je hoeft alleen te kijken naar de koppen in de tabloids te weten dat selfstigmatization niet lijden aan een gebrek van het bedrijf . Woorden als " psycho " en " schizo " nog schallen uit bij ons , lang voorbij de tijd die andere woorden van onverdraagzaamheid en dergelijke ongevoeligheid zijn verbannen uit woordenlijsten de kranten ' . Zelf - stigma , is echter nog steeds het ergste.