Franz Bretano (1838-1917)

• Zijn studie van de Scholastiek heeft de keuze van zijn onderwerp voor zijn thesis beïnvloedt.
• Zijn vele studenten hadden onder zich Karl Stumpf; Edmund Husserl, de stichter van de moderne fenomenologie; en Sigmund Freud.
• Bretanos was zijn meest belangrijke werk in de psychologie.
• Psychologie vanuit een empirisch standpunt (1874) was bedoeld als de eerste van een serie verklaringen van het bereik en de methodologie van psychologie. Hij heeft nooit de latere volumes afgewerkt dus hebben we enkel maar een kader van zijn visie op psychologie.
• Staat in scherp contrast met Wundt. Bretano definieerde psychologie als de wetenschap van psychische fenomenen die uitgedrukt worden als daden en processen.
• Deze definitie contrasteert met psychologie gezien in termen van fysiek reductionisme, bewustzijn of associatief denken. Bretano bekeek bewustzijn in termen van een eenheid uitgedrukt door daden.
• Dus, structuralisme zijn inherente doel om de elementen van bewustzijn te vinden was zinloos omdat volgens Bretano zo'n studie de essentiële eenheid van bewustzijn vernietigt, en zulke elementen, als ze al bestaan, geen enkele psychologische betekenis hebben. Daarom, volgens Bretano, zijn enkel de producten van bewustzijn- de daden en processen- psychologisch.
• Hij onderschreef een fysiologisch of biologisch substraat van psychologische daden, die informatie geven over, maar niet identiek zijn met psychologische daden.
• Bretano geloofde verder dat er twee niveaus zijn van psychologische studie:
  • Zuivere psychologie bestudeert fysiologische overwegingen, individuele verschillen, persoonlijkheid en sociale niveaus.
  • Toegepaste psychologie bestaat uit de waarde van psychologie voor andere wetenschappen.

Bretano pleitte voor hierarchische niveaus van klassen van psychische fenomenen. Op het voorstellingsniveau is enkel opmerkzaamheid; het komt overeen met de niet-gematigde ervaringen die Wundt zag als de hele kern van psychologie. Hoewel, Bretano leerde dat er er na de opmerkzaamheid een cognitieve klasse komt.

Ten slotte is er een niveau van personalisatie van psychologische verschijnselen, een type van assimilatie dat ervaring individualiseert, wat hij de klasse van interesse noemde.

Zijn methode:

Als een empirische wetenschap wordt psychologie bestudeerd door observatie, maar is niet herleid tot zijn elementaire onderdelen. Bretano ging in de plaats daarvan voor verschillende empirische methoden die toepasbaar zijn op het kernonderwerp van de psychologie.

Waarschijnlijk de meest belangrijk was de methode van innerlijke perceptie van aan de gang zijnde handelingen. Deze methode was geen introspectie in de zin van Wundt, maar veeleer een naïef verslag geven van evidente psychische verschijnselen.

De objectieve observatie van voorbije psychische handelingen in het geheugen, de observatie van open gedrag van mensen, en de observatie van voorafgaande en fysiologische processen die samenhangen met psychologische handelingen. Concluderend, Bretanos empirisme was open, maar sterk gebaseerd op observatie.