Hermann von Helmholtz (1821-1894)

• Kwam in aanraking met Johannes Müller.
• Meest bekende werk: Handboek van de fysiologie van de optica, 1856-1866.
• In tegenstelling tot Fechner, had Helmholtz een groter vertrouwen in omgevingsafgeleiden of fysieke determinanten van zintuiglijke activiteiten.
• In zeker zin was zijn benadering tot de zintuiglijke fysiologie dichter bij de Britse filosofische traditie dan bij de Duitse-
  • Hij ging er mee akkoord dat ervaringen de percepties verklaren en niet andersom.
  • Hoewel hij niet de voorafbestaande kennis ontkende, en daarmee het bestaan van instincten erkende, stelde hij toch dat de ontwikkeling van perceptie grondig uitgelegd kan worden vanuit ervaringen.
• Methodologisch gezien benadrukte Helmholtz de belangrijkheid van observerende ervaringen in tegenstelling tot de ervaarde objecten.
• Zijn kritiek: van observatie is de ervarende persoon en niet de eigenschappen van het stimulerende object.
• In overeenstemming daarmee, had hij veel bewondering voor het werk van Purkinje. Helmholtz's overzicht van eeuwige processen benadrukte duidelijk de afhankelijkheid van zintuiglijke patronen op centrale functies zoals onderbewuste tussenkomst en verbeelding.
• Dus, hij bracht de studie van de psychofysica verder omdat hij een empiristische methodologische aanpak hanteerde om de perceptie te definiëren als meer dan zintuiglijke fysiologie.

Wat is het verschil tussen Fechner en Helmholtz:

Fechner bestudeerde zintuiglijke en perceptie-gebeurtenissen vanuit het oogpunt van de onderliggende mentale activiteit die eigen is aan de Duitse traditie.

Langs de andere kant, bestudeerde Helmholtz dezelfde fenomenen en ontwikkelde hij interpretaties die in overeenstemming waren met een empirische oriëntatie, die dan weer nauw verwant was met de Britse traditie.

Beide wetenschappers duidden wel op een gebied van onderzoek dat niet eenvoudig gebruikt werd binnen de fysica, fysiologie, of natuurlijke filosofie alleen, en dat het opkomende vraagstuk van de psychologie was.