Johannes Müller

Müller heeft ten volle de zogenaamde doctrine van specifieke zenuw-energie uitgelegd. Hij beschreef de bepaalde kwaliteiten van neuro-transmissie en vatte hen samen in tien wetten. De grote implicatie van Müllers doctrine is de expliciete uitspraak dat ons bewustzijn niet van objecten is samengesteld, maar meer van de zenuwen zelf. Zijn werk stimuleerde de studie van het lokaliseren van de functies in de hersenen.

Het begrijpen van de zintuigelijke fysiologie nam een grote stap voorwaarts wanneer ontdekt werd dat de neuro-geleiding een elektrisch proces is, hiermee werd tegelijkertijd een einde gemaakt aan de traditionele opvatting dat de zenuwen “dierengeesten” in zich droegen. Het was een student van Müller, Emil Du Bois-Reymond, die brak met de traditionele visie van “dierengeesten” en die de basis legde voor neuro-transmissie door het beschrijven van de elektrische eigenschappen van de neuro-impuls.