Ludwig Binswanger (1881-1966)

Gebruik makende van Heideggers notie wezen-in de wereld (Dasein) noemde Binswanger zijn aanpak de Daseinssanalyse. Bewerend dat het reductionisme van de natuurwetenschappelijke methoden ontoereikend is, keek Binswanger naar de fenomenologie om een volledige uitleg te geven over de mentale activiteit.

Zijn doel was om de therapeut de wereld van de patiënt te laten ervaren zoals deze hem ervaart.

Binswanger aanvaarde de psycho-analytische nadruk op instinctuele manifestaties in een vroeg stadium, onderhield die belangrijkheid alleen maar in zoverre dat ze worden voorgesteld in het huidige bewustzijn

Zowel Binswanger als M-P geven de grootse focus van existentieel-fenomenologische psychologie weer door toepassingen in klinische omgevingen. Zulke existentiële thema’s als verlatenheid, depersonalisatie en absurditeit zorgen voor een context waarbinnen de individuele problemen van de existentie kunnen aanvaard worden.

Hoewel, een therapeut kan verwachten om een waar neurotisch bestaan enkel te begrijpen wanneer hij de individuen tegenkomt op hun niveau van persoonlijke betekenis.