VERSCHIJNEN (phaenomenon) en REALITIEIT (noumenon)

De filosofie van Parmenides over “het zijn” en de filosofie van Heraclitus over “het worden” impliceert een sterk verschil tussen het verschijnen en de realiteit. Voor Parmenides was verandering een verschijnen en het zijn was de realiteit. Voor Heraclitus was het juist omgekeerd. Hoe ging men nu naar waarheid zoeken? Volgens Parmenides waren de zintuigen misleidend en moest men de logica volgen. Dit is m.a.w. het rationalisme. Na het onderzoek van de menselijke geest, namelijk de cognitieve functies; ontstonden de eerste theorieën over sensaties en perceptie. Hierbij besloot men dat men de zintuigen moest volgen en niet de logica. En dit is het empirisme.