Bevoegdheden voor gewest
Brusselse gewest heeft de zelfde bevoegdheden als de andere gewesten. Dit is een hele discussie geweest, want Brussel is zoveel kleiner dan de andere 2 gewesten (Vlaanderen was tegen volwaardig Brussels gewest).
Theoretisch zijn er aantal verschillen tussen decreten en ordonnanties, maar in praktijk niet. Er is nevengeschiktheid! Geen normenhiërarchie. Een ordonnantie kan ook getoetst worden door grondwettelijk hof, en kan getoetst worden aan verdragen (net zoals bij decreten dus). Maar de ordonnanties kunnen daarnaast ook getoetst worden door de gewone rechterlijke macht en door de Raad van State (voor de rest van de grondwet, waarvoor Grondwettelijk Hof niet bevoegd is + voor bijzondere wet voor Brussels gewest (Brusselse instellingen)). Raad van State kan in geen geval de ordonnantie nietig verklaren. Je krijgt hier dus een heel eigenaardige mix. In praktijk worden die administratieve controles niet tot nauwelijks uitgeoefend.
Ordonnanties kunnen ook gecontroleerd door de federale regering als het gaat om ruimtelijke ordening, vervoer en ?. Met die zaken die dus zeer erg samenhangen met de hoofdstedelijke functies van Brussel. Voor deze zaken kan federale regering bvb zeggen ‘lijkt ons geen goede beslissing, we gaan eerst in overleg gaan’. Hier wordt ook geen gebruik van gemaakt.
Agglomeratie
Agglomeraties treden op door middel van administratieve besluiten. Zit ergens tussen gemeentelijk en provincie niveau in
Vlaamse en Franse Gemeenschap
Door middel van decreten + rest zie ppt
Dus in Brussel: gemeentelijke besluiten, wetten, administratieve besluiten, decreten, ordonnanties
Federale overheid
Voor de residuaire communautaire aangelegenheden is de federale overheid nog bevoegd (bevoegdheden waarvoor de Franse of Vlaamse gemeenschap niet bevoegd is).
Federale regering is bevoegd gebleven voor bicommunautaire culturele instellingen en dit wordt geregeld bij wijze van wet.
Federale overheid is ook bevoegd voor onderwijs en cultuur die personen rechtstreeks raakt. Normaal is onderwijs gemeenschapsniveau – Nederlandstalig onderwijs is bevoegdheid van Vlaanderen en Franstaligen van Wallonië. bicommunautaire scholen (wat niet bestaat), is een federale aangelegenheid. Thuisonderwijs: federale overheid is hier voor bevoegd.
Vlaanderen is bevoegd voor unicommunautaire instellingen, niet voor personen, dus niet voor de personen die beslissen thuis onderwijs te volgen. Valt dus onder de bevoegdheid van het federale niveau.
Gebruik van talen is ook een communautaire aangelegenheid, valt onder bevoegdheid van Vlaamse gemeenschap. Dat heeft men in Brussel onttrokken aan de gemeenschappen, doordat er 2 talen zijn. Het gebruik van talen is gereglementeerd en het gebruik ervan wordt dus federaal geregeld.
Gemeenschapscommissies + cocof
Art 135 + 128 =
Gemeenschappen zijn bevoegd voor unicommunautaire instellingen (ENKEL instellingen!). Wat is er niet toegewezen aan de gemeenschappen? De bicommunuataire instellingen EN personen. Dit is het residu. Dit behoorde vroeger toe aan het federale niveau. Nu zegt men dat we in Brussel instellingen gaan oprichten die de bevoegdheden die niet zijn toegewezen gaan uitoefenen, maar alleen inzake persoonsgebonden aangelegenheden.
De bicommunautaire culturele instellingen zijn nog in handen van de federale niveau, de bicommunautaire PERSOONSGEBODNEN instellingen wou men overhevelen aan Brussel. (want die weten beter wat de bevoegdheden van de mensen zijn). Maar door grenzen van artikel 39, gaat men dit toewijzen aan agglomeratieorganen.
Deze gemeenschapscommissies zijn het antwoord op artikel 135.
Ze houden zich bezig met communautaire aangelegenheden.
Er zijn 3 commissies (Vlaamse – cocon , Waalse- cocof en gemeenschappelijk - cococ). Er moet een onderscheid zijn tussen cocon en cocof enerzijds en het het cococ anderzijds.
Dit zijn een soort van hulporganen voor de Vlaamse en Waalse gemeenschap. Zij vertegenwoordigen in Brussel de gemeenschap. Zij treden daar op als inrichtende macht. Voor musea, cultuur, onderwijs (unicommunautair) is cocon bevoegd.
Het cocof oefent dus de bevoegdheden uit die door de Franse gemenschap zijn overgedragen en wel bij wijze van decreten (?).
Het cococ valt eigenlijk samen met Brusselse gewestorganen, het is dat cocof dat instaat voor de bicommunautaire persoonsgebonden aangelegenheden. Zij nemen hier ook beslissingen over bij wijze van ordonnanties. Men spreekt dan over communautaire ordonnanties (de andere ordonnanties zijn gewestelijke ordonnanties). (?)
Artikel 138 grondwet
