De opvatting van Dworkin over ‘kritische moraal’: moraal gaat tegen de cultuur in
De eerste vraag die we aan de orde moeten stellen is of het volledig onmogelijk is voor de moraal om zich van de culturele bepaaldheid te bevrijden.
Dworkin (rechtfilosoof) introduceert het begrip ‘kritische moraal’: Kenmerkend voor de kritische moraal is dat men redenen moet kunnen aangeven voor een moreel standpunt en dat standpunt consistent moet zijn. Men kan zich niet beperken tot het aangeven van gevoelens, hiermee een bekende kritiek op het emotivisme van bijvoorbeeld Westermarck formulerend.
Belangrijk is ook dat deze kritiek raakt aan de opvatting die moraal ziet als niets anders dan consensus over ‘folkways’ mores. Weliswaar is dit het begrip van moraal dat we aantreffen bij antropologen, zegt Dworkin, maar daarmee is het begrip moraal niet uitgeput. Iemand die niet meer doet dan ‘folkways’ overnemen neemt geen ‘morele positie’ in, althans niet in de zin van de kritische moraal.
Hiermee wordt niet beweerd dat moraal geen onderdeel is van de cultuur en dat die cultuur invloed uitoefent op de moraal, maar word bestreden dat het niet mogelijk is dat mensen zich losmaken van die culturele binding, zoals de cultuurrelativist stelt.
