De wijsgerige antropologie van de cultureel antropologen is enigszins naïef
De cultuurrelativist stelt niet alleen dat juist is wat de groep vindt dat juist is. Maar het cultuurrelativisme is ook een overtuiging dat het individu zich nooit aan de invloed van de groep kan onttrekken.
Toch blijft dan nog steeds de vraag bestaan hoe verandering mogelijk is. Sumner verklaart dat door te stellen dat nieuwe elementen alleen worden ingebracht door de overwinningen op de natuur doormiddel van techniek en kunst.
Maar hoe is dit dan mogelijk, wetenschap wordt immers gemaakt door mensen. Benedict zegt hierover het volgende: ‘The vast majority of individuals in any group are shaped to the fashion of that culture.’ En inderdaad dat geldt voor de overgrote meerderheid, maar het significante is natuurlijk dat het niet voor allen geldt.
Misschien is wel het specifieke van moraal in haar kritische hoedanigheid dat het een ‘view from nowhere’ hanteert. Als het gaat om het beoordelen van vrouwenbesnijdenis, een onthoofdingritueel of ander fundamentele kwesties, dan kan en dient men een universeel menselijk perspectief in te nemen. Niet de eigen waarden en normen, maar de waarden en normen zoals die voor alle redelijk denkende mensen zouden moeten gelden zijn doorslaggevend.
