Experimenteel

Dit is de “ideale situatie”, er is sprake van door de onderzoeker toegediende interventie, een experimentele en controlegroep, tevens door de onderzoeker ingedeeld. Er is een voor en nameting -> klassiek experiment.

Doorgaans worden de groepen op grond van toeval ingedeeld.
Omdat we willen dat er geen systematische verschillen tussen de experimentele en controlegroep zijn is er sprake van een indeling at random of aselecte indeling.

Om het effect van interventie te isoleren, het alleen verschillen op interventie – randomiseren we de indeling van groepen. Deze aselecte indeling geeft de garantie dat de groepen niet-systematisch verschillen  ze zijn statistisch equivalent – verschillen zijn op grond van toeval tot stand gekomen, de enige systematische verschillen zijn er vanwege de interventie.
We hebben hier dus een situatie bereikt waar de verandering in de experimentele groep mag worden afgezet tegen de verandering in de controlegroep. Doordat we observatie-eenheden aselect aan de onderzoeksgroepen toewijzen, de zogenaamde randomisatie, zijn groepen vergelijkbaar.
Het schematische ontwerp van een experiment:

Aangezien de verandering in de controlegroep (C2 – C1) de verandering is die in de experimentele groep zou zijn opgetreden als daar de interventie niet had plaatsgevonden, is de verandering in de experimentele groep min die van de controlegroep het netto-effect van de interventie:

Netto-effect X = (E2 – E1) – (C2 – C1)
De verandering in de experimentele groep is de bruto-verandering (de verandering die men sowieso ondergaan zou hebben plus de verandering ten gevolge van de interventie).

De verandering in de controlegroep is de verandering die men sowieso ondergaat, en het verschil tussen die twee is de netto-verandering.
Bij conclusies trekken geldt: Humility is a virtue, te snelle klakkeloze acceptatie van onderzoeksbevindingen kan leiden tot niet snel terug te draaien gevolgen.