Sneeuwbalsteekproef

Dit is een belangrijk type niet-probabilistische steekproef voor criminologisch onderzoek. Men begint met een aantal benaderbare respondenten, na het interview worden deze respondenten gevraagd andere respondenten aan te brengen die op hun beurt weer nieuwe respondenten aanbrengen etc.
Het gaat hier om een moeilijk te traceren populatie waarbij respondenten werven lastig is en waarbij referentie van eerder geïnterviewden een overtuigende factor kan zijn.
Deze methode is echter gevoelig voor de keuze van startpersoon. Bij een beperkte kennissenkring met weinig vertrouwen, zal het onderzoek snel stuklopen.
De methode gaat uit van verschillende subgroepen binnen de populatie met voldoende vertakkingen om dekking te geven over de hele populatie. In zijn algemeenheid wordt aanbevolen om met een aantal zo verschillend mogelijke startpersonen te beginnen.

Ten opzicht van klassiek, probabilistische vormen van steekproeftrekking heeft deze methode 2 nadelen:

Personen met een groot netwerk hebben een grotere kans om in de steekproef terecht te komen. Eenzame personen zijn ondervertegenwoordigd.
Ten tweede zullen respondenten waarschijnlijk op elkaar lijken aangezien de ene de andere aanbrengt voor het onderzoek. Clustereffecten treden zo op, dit vertekent de steekproef in de richting van de oorspronkelijke aanbrengers.

Response driven sampling houdt in dat de proefpersoon een vergoeding onvangt bij het aanbrengen van een nieuwe persoon.
Target sampling is de geografisch evariant van een combinatie van quota en purposive sampling; alle bekende targets vormen de etnografische kaart. Op elke plek wordt telkens een deel van de aanwezige proefpersonen ondervraagt.