• ·Het recht van verdediging
• ·onpartijdigheid van de rechter
• ·motiveringsbeginsel

Rechtsleer is het geheel van standpunten der rechtsgeleerden. Het is dus de wetenschap van het recht.
Het is een materiële bron van recht, maar ook een formele.

Materieel: sommige rechters zullen een vonnis vellen op basis van geschriften door rechtsgeleerden en de rechter zal dan ook verwijzen naar deze geleerden. De rechtsleer bepaalt dus de inhoud van de rechtsleer

Formeel: rechtsleer is niet afdwingbaar, het zijn eerder adviezen. Het is aan de rechters en rechtssubjecten om uit te maken of ze deze adviezen opvolgen of negeren

Rechtspraak kan men omschrijven als het geheel der uitspraken van de verschillende rechtscolleges.
De rechter moet altijd uitmaken wat recht is in de gegeven situatie. Hij kan dit niet steeds vinden door loutere wetstoepassing. Het komt vaak voor dat de wet niet duidelijk is en dat deze geïnterpreteerd moet worden. Hij zal hiervoor ook analogie en rechtsverfijning gebruiken.
Analogie bestaat hierin dat een wet ook toegepast wordt waarvoor hij eigenlijk niet gemaakt is en rechtsverfijning daarentegen maakt uitzonderingen op algemeen gehouden rechtsregels.
De rechter zal in sommige gevallen zonder te kunnen steunen op enige norm een toepasselijke regel moeten scheppen op grond van de rechtsprincipes en noodwendigheden van het maatschappelijk verkeer. De rechter is ook wettelijk verplicht om een uitspraak te doen.
Een rechter is ook niet verplicht om dezelfde uitspraak te doen als een andere rechter ook al staat hij hoger dan hem in gelijkaardige zaken.
Hoewel dus een uitspraak wettelijk geen algemene gelding kan hebben blijkt dat de zogenaamde constante rechtspraak toch een groot feitelijk gezag heeft. Dus in de meeste gevallen zal een rechter het zelfde oordeel vellen als zijn precedenten ook al is dit niet nodig dus algemeen bindende rechtsnormen worden afgeleid. Zo is de rechtspraak toch een formele bron van het recht.

Grammaticale of filologische
Wethistorische
Teleologische
Logische