Je stelt je open voor de vijand binnen in jezelf en maakt hem tot vriend
Als je je projecties niet herkent blokkeer je je sociale ontplooiing.
Elementen van je schaduw worden op anderen geprojecteerd. Als je je projecties niet kunt binnenhalen sluit je jezelf op.
Om te voorkomen dat anderen jou overschaduwen, moet je de schaduw van een ander opsporen.
Hier zijn ook weer een paar manieren voor:
Verschillende manieren:
1ste vraag: - Welke aspecten/eigenschappen van je ego zou je graag door een ander erkend zien? - Welke tegengestelde eigenschappen heb je moeten verdringen om je eerste eigenschappen goed te doen uitkomen?
2de vraag: Welke gespreksonderwerpen ga je liefst uit de weg?
3de vraag: In welke situaties wordt je zenuwachtig en ben je op je hoede? Wat soort opmerkingen doen je opveren?
4de vraag: In welke situaties heb je een minderwaardigheidsgevoel of ontbreekt het je aan zelfvertrouwen?
5de vraag: In welke situaties voel je schaamte opkomen?
6de vraag: Heb je last van kritiek? Welk soort kritiek irriteert je?
7de vraag: Heb je het moeilijk om een complimentje te krijgen?
8ste vraag: Over welk aspect van jezelf voel je je onvoldaan?
9de vraag: Hoe staat jouw familie bekend?
Eerste moeilijkheid is om je schaduw te herkennen bij jezelf en bij anderen. Dan pas kan je hem erkennen en aanvaarden bij anderen en nadien bij jezelf. Nadien zal er sociale ontplooiing plaatsvinden en een innerlijke ontplooiing en kan je ook een gevolg aan je schaduw geven.
Je ontkomt niet aan een dilemma door een van beide polen te negeren,
Mensen leven steeds in uitersten; liefhebben – haten, emoties uiten – onderdrukken, werken –
rusten,…
Waar het op aan komt, is dat je de spanning tussen beide op je neemt. wat eerst tegengesteld was,
wordt nu complementair.
Bv Bij woede (zenfilosofie): je handelt niet met woede, maar mag ze ook niet verdringen. Je moet het aanvaarden.
(Jung) Je moet je overgeven aan het diepere-ik (het zelf, imago dei). Het komt tussenbeide om
conflicten tot een geheel te maken. Dit is de zelf-wording. (niet Ik, ik moet losgelaten worden).
Hierdoor krijg je een grotere rijpheid en kan zichzelf zijn. Bij het gevoel van zelfachting, hoort ook de
verzoening met de levensgeschiedenis. Dan pas kan het ons waarde geven.
Wie zich aan zijn leven vastklampt verliest het, maar wie zijn leven prijsgeeft, zal het behouden. Je
moet je niet vastklampen aan je ego, als je het prijsgeeft krijg je een nieuwe kijk op de wereld vanuit het zelf.
Momenten waarin je leven een grote puinhoop lijkt (break-down) kunnen vaak momenten zijn
waarin iets nieuws wordt opgebouwd wat boven jezelf uitstijgt. (break through)
