In Schillers tijd zijn politiek en economie allesoverheersend, weinig aandacht ! ! ! voor kunst. Volgens S. zit de politiek in een gevaarlijke tussentoestand van

Notstaat en Vernunftstaat. Die eerste is erg primitief; mensen gedreven door natuurlijke/dierlijke noden zoals, nl voedsel en veiligheid = egoïstische individuen op een hoop en dat is geen waarlijke gemeenschap.

-> moet morele eenheid worden waarbinnen gehandeld wordt volgens morele wetten waarvan men de redelijkheid inziet.

zedelijke wil en zintuigelijk bestaan kunnen via de esthetische ervaring verzoend worden mét effecten op de realiteit van het morele en soc-pol leven.

Een toneelschrijver die het dualisme van Kant wil overschrijden omdat kant zelf dat slechts op niveau van analogie voor elkaar kreeg: een gelijkenis tussen het esthetische en het morele, nl het geen belang hechten aan het bestaan van het object bij een loutere voorstelling, dat wijst om morele aanleg.

En ook dat het vrije spel waarmee de verbeelding esthetische ideeën produceert, het symbool is van zedelijke vrijheid.

De volgende vraag bleef echter open: of de esthetische ervaring de mans effectief tot een meer zedelijk bestaan kan aanzetten.

zoveel romantici met verschillende kronkels in hun hoofd, dat de Romantiek een vaag begrip wordt.

De besprekingen van de figuren die nog komen zijn er van hen die op elk een heel eigen manier een probleemveld hebben aangeboord dat nog steeds het onze is.