Deze moet overzichtelijk en aantrekkelijk zijn om de kans op terugtrekkende respondenten te verkleinen.

o Een vragenlijst mag niet te lang duren – een uur face-to-face, 10 a 15 min telefonisch. Natuurlijk is er ook een bepaalde ondergrens, zeker als de interviewer zaken te weten wil komen die persoonlijker zijn moet er wel tijd zijn om ‘rapport’ op te bouwen.

o Zorg voor een opbouw in de vragen – opbouwen naar persoonlijke vragen en voor ’t einde afbouwen – vraag of de respondent iets gemist heeft, deze aanvullende info kan uiterst illustratief zijn.

o Stel de vragen in clusters – gegroepeerd naar onderwerp.

o Zorg bij schriftelijke vragenlijsten voor filtervragen, deze maken het mogelijk om vragenlijsten efficiënter en dus sneller in te vullen.

o Volgorde en context kunnen een groot effect hebben op de antwoorden van de respondent – Antwoorden hangen af van de ‘stijl’ van de vraag, volgorde effecten zijn aangetoond en uit onderzoek blijkt dat kleine veranderingen in de opzet grote verschillen kunnen geven.

Bij een interview moet de onderzoeker de respondent overtuigen van het belang van het onderzoek, de eerste minuten zijn hiervoor cruciaal. Stoop stelt dat minimaal 4 contactpogingen moeten worden
ondernomen:

• Voor personen die lang in ’t buitenland zitten een periode van 30 dagen
• Aanvankelijke weigeraars blijken bij een 2e of 3e benadering soms alsnog mee te willen doen (refusal conversion – zachte weigeraars)
• Aanvankelijke weigeraars kan bij de volgende poging een groter incentive gegeven worden.
• Bij weigeraars kan geprobeerd worden alsnog het antwoord op de hoofdvraag te krijgen – centrale vraag procedure. Harde weigeraars kunnen we een interviewer observation form laten invullen.