1. Hoeveelheidsbepaling

2. Werkelijke hoeveelheid

* Directe hoeveelheidbepaling

Eerste methode : men gaat over tot telling, weging of meting van de hoeveelheid per verstrekking.

Tweede methode : dagelijks verbruikte hoeveelheid vaststellen

* Indirecte hoeveelheidbepaling

Mathematische methode : gaat uit van vaste hoeveelheden grondstoffen nodig voor het vervaardigen van het gereed product. De hoeveelheid verbruikte grondstof wordt uit de hoeveelheid vervaardigde producten afgeleid.

“Rudimentaire benadering” : BV + aankopen –EV = materiaalverbruik

3. Standaardhoeveelheid

Standaardverbruik vaststellen dat de hoeveelheid is die bij economische doelmatige voortbrenging vereist is.

4. Prijsbepaling

* Historische inkoopprijs

SCHEMA BLZ 45

5. Marktprijs

Dit is de prijs waartegen materialen terug kunnen worden ingekocht op de dag van verstrekking.

6. Vervangingsprijs

Dit is de marktprijs van de materialen op het moment dat de verkoop van de gerede producten waarvoor deze materialen worden gebruikt, wordt afgesloten. Hier wordt dus de economische voorraad als uitgangspunt genomen (bij marktprijs technische).

7. Standaardprijs

8. Fiscale aspecten

GS,HS,GP en HG worden gewaardeerd aan aanschaffingswaarde of tegen marktwaarde indien die lager is op balansdatum ( principe van voorzichtigheid).
Voorraden worden gewaardeerd aan aanschaffingswaarde.

De kostensoort materiaalverbruik bestaat uit HS en GS.
Enkele belangrijke verschillen :

• HS zijn indirecte kosten waarbij zich een probleem van toerekening stelt
• HS zijn meestal veel talrijker dan GS => complexe problemen i.v.m. organisatie, voorraadbeheer,…