Wright Mills
: Schrijver van “sociological imagination”

“Als socioloog moet je 3 dingen voor oog hebben”:

1. Leren verschijnselen te zien als sociale verschijnselen.
   : Individuele feiten in verband leggen met collectieve feiten
   Bv. Tandpijn: Jijzelf ziet dit als individueel probleem, maar socioloog ziet dit niet zo. Tandverzorging is ontstaan in je sociale omgeving; Tandpijn is afhankelijk van bepaalde levensstijl en leefmilieu.
   Bv.2 Zelfmoord: Je vertrekt van één persoon en je reconstrueert de volledige samenleving hier rond.
2. Verschillende klachten groeperen en bezien in hun samenhang.
   : Alle problemen worden tegenwoordig geïndividualiseerd
   : Onze huidige samenleving is een geïndividualiseerde samenleving
   → Beetje tegenhanger van het sociologisch denken

Bv. Emile Durkheim; Zelfmoord; Niet individueel probleem, maar sociologische omgeving is medeoorzaak. Denk aan mensen die in dezelfde toestand leven; Hierbij is kans op zelfmoord hoger.

Denk aan 112 jaar geleden te Frankrijk:
Zij die het meeste zelfmoord pleegden waren:

• Mannen
• Prostituees
• Stedelingen

Verklaring:
Genaamd “anomie” (= normloosheid)
Frankrijk zat in nasleep van de revolutie. Frankrijk was verdeeld, men wist niet meer wat niet goed was, wat wel goed was, nl. anomie. Mensen die teveel lijden aan anomie voelden zich minder geïntegreerd in de samenleving omdat ze pendelden tussen werk en thuis.

• Mannen misten het beschermd thuisgevoel.
• Protestanten leggen nadruk op individueel geloof; minder sociaal intigrerend. Je voelt je meer vereenzaamd.
• Stad is anoniemer, je kent misschien niet iedereen die je tegenkomt, je voelt je eenzamer.
   Kans op zelfmoordgedachte verhoogt !

Persoonlijke klachten versus sociale problemen

-Troubles of persoonlijke moeilijkheden
: worden door individu beschouwd als iets wat enkel hemzelf en zijn directe omgeving aangaat

- Public issues of algemene kwesties
: hebben betrekking tot grotere maatschappelijke gehelen. Het is een algemene aangelegenheid

Wright Mills zegt:

- We moeten onze persoonlijke klachten samenvoegen en zien in hun totaliteit.

- lets individueel moeten we dan weer zien als iets collectief (en omgekeerd).
Bv. Als er in een stad één man werkloos is, dan is dat een persoonlijk probleem, maar als er in die stad 300 werklozen zijn, dan is dat een issue waarvan de oplossing niet in de persoonlijke sfeer van de mensen zal liggen maar eerder in structuur van de kansen op werkgelegenheid.
Denk ook aan het voorbeeld over het huwelijk (pag. 26)

- We moeten dus de hele samenleving in beschouwing nemen en niet alleen de persoonlijke omstandigheden van een individu.

• Het probleem kan objectief worden vastgesteld
  Bv. Arde, analfabetisme, werkloosheid, discriminatie op basis van ras of geslacht, druggebruik, …enz.
• Subjectieve component
  : Mensen moeten het probleem als problematisch ervaren
  Denk aan voorbeeld van houding t.a.v. de vrouw
• Sociale problemen zijn altijd door bepaalde groepen als problematisch ervaren
  Bv. De ene ervaart druggebruik als een probleem, de andere ziet het verbod op verhandelen van drugs een probleem.
• Collectieve component
  : Voldoende omvang van mensen die dit als probleem ervaren
  !! OH is belangrijk; Maar OH is maar één actor tussen andere; OH beslist niet wat een sociaal probleem is !!
• Niet vergeten dat de socioloog zelf ook het sociaal veld betreedt als medespeler, die zal proberen de dingen afstandelijk te analyseren.
• Een probleem is een sociaal probleem als het oplosbaar is.

Bv. Sterven is geen sociaal probleem want we kunnen er niets aan doen, maar het is de manier waarop waar we iets aan kunnen doen.
Denk aan: euthanasie, vereenzaamd sterven, …
Bv2. Klimaatverandering is een sociaal probleem aan het worden; We beseffen dat we er iets aan kunnen doen.