Gebieden worden geregionaliseerd met een bepaald kenmerk dat meetbaar is. Ruimtelijke indicatoren geven eigenschappen aan die per plek kunnen verschillen (vb geboortecijfer). Er is altijd sprake van een overgangsgebied. Onder cultuur verstaat men alles wat door de mens is aangeleerd en gemaakt. Een cultuur is in beweging en wordt beïnvloed van binnen en buiten af. Taal, godsdienst en normen en waarden zijn de drie belangrijkste dingen van een cultuur. De vier wereldgodsdiensten (christendom, islam, boeddhisme, hindoeïsme) zijn met elkaar in contact gekomen en hebben elementen van elkaar overgenomen. Door kolonialisme is bijvoorbeeld taal overgebracht. Dit ging met verschillende vormen van diffusie. In Indonesië is het Nederlands niet de voertaal, omdat het Portugees al als lingua franca werd gebruikt en de Nederlanders uit waren op winst, niet om hun cultuur te verspreiden.

Je kan de wereld ook indelen op demografie. Het beste voorbeeld is de bevolkingsgroei. Je hebt natuurlijke groei (geboorte en sterfte) en sociale groei (migratie). Optimistisch : overbevolking zorgt voor innovatie. Pessimistisch: overbevolking bedreigt welvaart, uitputting en schaarste zullen zorgen voor conflicten. Malthus zegt dat de mens meer kinderen krijgt als de welvaart stijgt, maar dat moeten we niet doen want zo komt er een punt dat er te weinig voedsel is. Leeftijdsgrafieken geven de leeftijdsopbouw weer. Er zijn drie modellen. (kijk blz. 112) het demografisch transitiemodel geeft de vormverandering van de leeftijdsgrafieken in de loop van de tijd weer. Er zijn vier fasen:

1. Agrarisch ambachtelijke fase: hoge geboortecijfers, men trouwt pas als ze een baan hebben, hoge sterfte, vaak epidemieën en hongersnoden.

2. Proletarische fase: IR, veel sneller trouwen, het geboortecijfer steeg en het sterftecijfer nam af, welvaart steeg.

3. Moderne fase: lijnen lopen weer naar elkaar toe, door verstedelijking minder kinderen, daling kindersterfte, anticonceptiepil, ontgroening.

4. Postindustriële fase: geboorte en sterftecijfer zijn laag, vergrijzing.

De invloed van Spanje en Portugal is duidelijk te zien in Latijns-Amerika. Het noordoosten van Brazilië is beïnvloed door Afrikaanse culturen. Dit komt door de slavernij. Toch leiden in Latijns-Amerika de maatschappelijke verschillen nauwelijks tot conflicten. De urbanisatiegraad in Brazilië is hoog. Er zijn veel miljoenensteden. In de 20e eeuw ging Brazilië over op het maken van industriële producten. Hierdoor kwam een nationaal stedelijk netwerk. De invoersubstitutie was niet succesvol en dus schakelde ze over op export gerichte industrie. Brazilië is een semi-perifeer land, het heeft een divers exportpakket. Brazilië wil zich niet aansluiten bij de NAFTA om dumping van goedkope producten vanuit de VS te voorkomen. Er zijn 4 regio’s:

• Sterk verstedelijkte kerngebieden: globalisering, moderne dienstensector.
• Marktgerichte primaire productiegebieden: land- en mijnbouwproducten voor export
• Rurale probleemgebieden: slechte infrastructuur, zelfvoorzienende landbouw, weinig moderne technologie
• Resource frontiers: veel natuurlijke hulpbronnen, grote schade milieu door exploitatie.

Naast backwash-effecten zijn er ook spread-effecten (rurale gebieden profiteren van de groei van de steden). Er zijn veel regionale verschillen in Brazilië. Er is sprake van fragmentarische modernisering. Binnen de stedelijke bevolking is er sociale ongelijkheid.