Nieuwe Frankische elite: koning en zijn ridders.

Ridders werden steeds rijker, ze vermengden zich met wat er nog over was van de ouder

Gallo-Romeinse elite. Hier kwam de in de Middeleeuwen zo machtige adel uit voort.

Daaronder had je een sociale laag van zogenoemde vrijen. Deze mensen werkten bijvoorbeeld als boer op eigen grond of op een van de landheer gepachte boerderij. De pacht betaalden zij in natura, dus met een deel van de opbrengst. Vanwege hun vrije status mochten zij deelnemen aan rechtsprekende vergaderingen. Een vrije had echter ook plichten, waarvan de heervaart de zwaarste was. Dit was in feite dienstplicht. Voor rijke vrijen was dit geen probleem, arme vrijen konden geen goede wapenuitrusting betalen. Daarnaast moesten ze hun land onbeheerd achterlaten. In de 7e en 8e eeuw gaven veel vrijen hun status als vrijen op en gingen als horigen werken. Zo hadden ze bescherming van de heer. In ruil daarvoor gaven zij hem een deel van de oogst.

De steden in het Romeinse rijk hadden een bestuursfunctie en waren centra van handel en nijverheid. Op het platteland leefden boeren en grootgrondbezitters. Zij produceerden het voedsel voor de stedelingen. Samen met de Romeinse bestuursambtenaren en de rijke handelaren vormden de grootgrondbezitters de elite. Onderaan de bevolkingsladder stonden slaven. Een samenleving die zo is ingedeeld heet een agrarisch-urbane samenleving.

Door Germaanse invallen in de 5e eeuw raakten de boerenvilla's onbewoond en daalde de landbouwproductie. De voedselvoorziening van de steden raakte daardoor verstoord. Veel mensen verhuisden uit de steden naar het platteland om voor zichzelf te zorgen. Dit het een agrarisch-autarkische samenleving, zelfvoorzienend.

Steden → Agrarisch-urbane samenleving → Germaanse invallen → minder landbouwproductie → voedselvoorziening in steden van slag → mensen verhuisden vanuit de steden naar het platteland → agrarisch-autarkische samenleving