Kinderen dokteren de betekenis van nieuwe woorden uit door die woorden tegenover de woorden die ze al kennen te stellen.

Maar hoe ze precies ontdekken wat welk woord betekent is nog niet echt duidelijk

Speculaties:

• Principe van wederzijdse exclusiviteit = kinderen veronderstellen dat woorden verwijzen naar niet-overlappende categorieën.
  Maar dit kan niet verklaren wat kleuters doen wanneer voorwerpen meer dan 1 naam hebben.
• Nagaan hoe woorden in de zin worden gebruikt
• Vaak afgaan op sociale aanwijzingen (intenties en perspectieven)
• Volwassenen informeren hun kinderen direct over welk woord ze het best gebruiken
  Bv. “het lijkt op een auto, maar het is eigenlijk een vrachtwagen.”

Woorden voor voorwerpen leren ze snel, ook werkwoorden en adjectieven.

Adjectieven die aan elkaar gerelateerd zijn op vlak van betekenis, komen de algemene onderscheiden eerst voor en dan pas de specifieke
Dus eerst klein – groot, dan lang – kort, vervolgens hoog – laag en tenslotte breed – smal

Als vervanging van woorden die ze nog niet kennen, verzinnen ze nieuwe woorden en maken ze gebruik van woorden die ze al kennen.
Bv. plant-man voor een tuinman en een krijter voor iemand die met krijt speelt.

Kleuters breiden hun taalbetekenis verder uit door metaforen. Deze zijn wel concrete, zintuiglijke vergelijkingen
Bv. Wolken zijn kussens
Eens hun woordenschat is uitgebreid, maken ze ook gebruik van niet zintuiglijke metaforen zoals vrienden zijn zoals magneten.