Het label psychofysica wordt gegeven aan een zeker type van zintuiglijke fysiologie dat subjectieve ervaring in de studie van de relatie tussen fysieke stimuli en ervaringen benadrukte.

Als een groep onderzochten ze ervaringen vanuit verschillende perspectieven. Ze bekeken ervaringen als een reflectie van het geest-lichaam-probleem, in plaats van hen alleen als een situatie voor anatomische en fysieke studie te bekijken. De geleerden van de psycho-fysica-beweging waren de directe voorlopers van de moderne psychologie.

• Gebruikte subjectieve ervaring in zijn methodologische aanpak die de fysieke en fysiologische onderdelen verbond aan de ervaring.
• Hij stichte het eerste instituut van fysiologie van elke Europese universiteit in de Universiteit van Breslau.
• Daar werden perceptiefouten, discrepantie tussen de intensiteit van de stimulus en kracht van de perceptie, en onveroorzaakte zintuiglijke ervaringen bestudeerd.
• Het Purkinje-effect: de helderheid van kleuren bij zwak licht verschilt van die in vol licht.
• Dus Purkinje vond de methode van zelf-observatie of zelf-beschrijving een geldige onderzoekende aanpak.
• Zijn substantiële bijdragen, als zijn methodologische aanpak waren erkend door latere psychofysicisten en was ingebed in één van de eerste formele modellen van de psychologie.